فن کویل سقفی توکار و فن کویل کانالی و مقایسه آنها

فن کویل یکی از کاربردی ترین تجهیزات تهویه مطبوع می باشد که اغلب در مکان های عمومی و مجتمع های مسکونی و اداری مورد استفاده قرار می گیرد .

به طور کلی انواع فن کویل در مکان هایی که نیاز است درجه حرارت هر فضا به طور جداگانه کنترل گردد مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین بهره گیری از فنکویل ها از جابه جایی هوا و انتقال آلودگی ها جلوگیری جلوگیری می کند که همین ویژگی استفاده از آنرا در بیمارستان ها بسیار کاربردی می نماید.

فن کوئل همانطور که از نامش پیداست از فن دمنده هوا و کویل به منظور تبادل حرارت تشکیل شده است. فن کوئل ها شامل انواع زمینی و سقفی می شوند که نوع سقفی در دو دسته اصلی سقفی توکار و کانالی قرار می گیرد. بسیاری افراد تفاوت این دو نوع را نمی دانند که در ادامه من این سوال مهم را پاسخ می دهد.

فن کویل سقفی توکار و کانالی چه تفاوت ها و شباهت هایی دارند؟

شباهت اصلی فنکویل های سقفی توکار و کانالی موقعیت نصب آنها است که هر دو در سقف کاذب ساختمان ها قرار می گیرند.

فن کویل کانالی و سقفی توکار

فنکوئل سقفی توکار معمولا در ظرفیت 200 الی 1200 سی اف ام تولید می شود و دارای فشار استاتیک خارجی 12 الی 30 پاسکال می باشد. این نوع از فن کوئل به دلیل کم صدا بودن معمولا در ساختمان های مسکونی، بیمارستان ها، کتابخانه ها و مکانهایی که نیاز به آرامش و سکوت بیشتری احساس می شود مورد استفاده قرار می گیرد.

اما فنکویل کانالی که از فشار استاتیک خارجی بالاتری (معمولا 70 الی 100 پاسکال) برخوردار است در ظرفیت 600 الی 2000 سی اف ام تولید می شود.

این نوع از فنکویل ها معمولا در مکان هایی که امکان کانال کشی و تهویه هوای یک منطقه با یک سیستم وجود دارد نصب می گردند. به عبارتی فن کویل های کانالی با استفاده از کانال کشی فضاهای مختلف یک ساختمان را تهویه می نمایند.

دستگاه های فوق به دلیل حجم هوای زیاد نسبت به سقفی توکار، از صدای بیشتری برخوردار هستند، از این روی استفاده از آنها در مکان هایی که نیاز به آرامش است توصیه نمی شود. از این روی از این نوع فن کویل معمولا در فضاهایی با ارتفاع سقف زیاد و همینطور ساختمان های تجاری و صنعتی و کارخانه جات استفاده می گردد.